شیوع عوامل خطرزای قلبی- عروقی در بیماران دیابتی کرمان و ارتباط آن با مصرف اوپیوم

چکیده مقدمه: دیابت عامل خطر مهم ابتلای قلبی- عروقی معرفی شده و از طرفی باور عمومی جامعه در مورد تأثیر درمانی اوپیوم بویژه بر بیماری های متابولیک زمینه شیوع مصرف آن را در جامعه فراهم کرده که نیاز به شناخت مشکلات بهداشتی شایع در این مناطق را می طلبد. هدف: تعیین میزان شیوع عوامل خطرزای قلبی- عروقی در بیماران دیابتی کرمان و نیز تأثیر اوپیوم بر این عوامل به عنوان یک عادت اجتماعی در برخی افراد جامعه مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی به صورت مقطعی بر 248 بیمار دیابتی کرمان (203 زن(81%) و45 مرد(19%)با سن 75/9±37/54 سال) انجام شد. اطلاعات با مصاحبه، معاینه فیزیکی، آزمایش ها و اطلاعات موجود در پرونده بیماران در پرسشنامه مخصوص طرح ثبت شد و داده ها به کمک نرم افزار آماری spss آنالیز شد. نتایج: متوسط بیماری 48/7±78/8 سال بود. 7/38% بیماران به فشار خون مبتلا بودند و 6/75% بیماران کنترل نامطلوب قند خون به صورت هموگلوبین گلیکوزیله بیش از 7% داشتند. 6/47% بیماران کلسترول بالای 200، 3/69% تری گلیسرید بالای 150، 8/57% بیماران ldl-c بالای 100، و 7/43% hdl پایین داشتند. شیوع مصرف اوپیوم در بیماران 4/20% بود. شیوع پایین تر هیپرکلسترولمی(05/0p<) و در مقابل شیوع بالاتر فشارخون سیستولی(05/0p<) در معتادان چشمگیر بود. در سایر لیپیدها و کنترل قند خون اختلاف معنی داری بین دو گروه دیده نشد. نتیجه گیری: عوامل خطرزای قلبی- عروقی در بیماران دیابتی شهر کرمان شیوع بالایی دارد و تدابیر پیشگیرانه و بنیادین برای رویارویی با آن بایسته بنظر می رسد. ازسوی دیگر مصرف اوپیوم اثر چشمگیری بر کنترل عوامل خطرزای قلبی- عروقی نشان نداد.